Ne zaman bindiğimizi bilmediğimiz ve nereye gittiğini bilmediğimiz bir otobüste yol almak gibi hayat. Daha uzun süredir otobüste olanlar ve yolculuğa yeni başlayanlar hepimiz anlam ve mana arıyor ve bulduklarımızı doğru kabul edip mutlu olmaya çalışıyoruz. Kimileri kendi anlamlarına başkalarını da inandırıyor. Kimilerine göre hepsi birer saçmalıktan ibaret.
Kendimizi değer yargılarımıza göre diğerleriyle kıyaslıyoruz. Veya başkaları bizi kendi değer yargılarıyla kıyaslıyor. Bu kıyaslamaların hepsi önemsiz çünkü tek bir doğru yok.
Bunun gerçek? olmadığını bilmek ve sürekli olarak kendine hatırlatmak en doğrusu gibi. Büyük mutsuzluklar yaşamaya hazır değilsek büyük mutluluklar peşinde koşmamak. Küçük anlardan keyif almaya çalışmak belki.